هشت بعد اکوسیستم های کسب و کار
مدیران ارشد فناوری اطلاعات(CIO) باید در هنگام بررسی اکوسیستم های دیجیتال در مورد استراتژی،روابط و تبادل ارزش فکر کنند. اکوسیستم های پویای کسب و کار ممکن است گاهی اوقات ازبین رقبا،شریک هایی(برای مدتی کوتاه) پیداکنند. اپل، فیت بیت و گارمین با همکاری هم یک اکوسیستم متمرکز بر تناسب اندام واپلیکیشن های مرتبط را ایجادکردند. ممکن است هنگامی که شرکت BMW و تویوتا به توسعه فناوری های کلیدی مانند باتری هانیاز دارند، به یکدیگر بپیوندند و بعدا ً به رقابت در بازار بپردازند. دراکوسیستم هایی که رقابت کمتری وجود دارد،گروههایی مانند نهادهای دولتی، خیریه وگروه های اجتماعی ممکن است در زمینه سلامت یا سیاست عمومی با یکدیگر همکاری کنند زیرا هر نهاد دارای منافع و هدف مشترک است.
کسب و کار دیجیتال باعث ایجاد تغییرات چشمگیر در اکوسیستم های کسب و کار سازمان ها میشود و آنها را بزرگتر،
پیچیده تر و عامل اصلی استراتژی میکند. مدیران ارشد فناوری اطلاعات باید ذهنیت و رویکرد خود را تغییردهند و بر
استراتژی و اجرای سازمان خود در رابطه با اکوسیستم های کسب و کار از دیدگاه بیرونی متمرکز شوند. اکوسیستم ها،سازمان ها را قادر میسازند تا در دنیای دیجیِتال در حال پیشرفت به حیات خود ادامه دهند و پاسخگو باشند،به همین منظور مدیران و رهبران ارشد فناوریُ اطلاعات، هشت بعد را در هنگام تصمیم گیری استراتژیک درباره نحوه مشارکت و زمان تغییر تاکتیک ها در نظر میگیرند. که در اینجا به دو بعد از هشت بعد کسب و کار میپردازیم.
بعد1: استراتژی اکوسیستم
هر سازمانی در چندین اکوسیستم کسب و کار وجود دارد. این اکوسیستم ها،شبکه های پویایی از نهادها هستند که بایکدیگر برای ایجاد و تبادل ارزش پایدار در تعامل می باشند. تصمیم گیری در مورد چگونگی ادامه حیات و رشد سازمان ها در اکوسیستم هایشان چالش پیش روی هر سازمان میباشد. باید به این مسئله توجه داشت که اکوسیستم ها میتوانند به صورت طبیعی و یا با برنامه ظهور کنند. اکوسیستم های کسب و کار طبیعی بر اساس روندهای در حال تحول صنعت، دولت و بازار ایجاد می شوند. اکوسیستم های کسب و کار با برنامه ممکن است به شیوه ای برنامه ریزی شده تر ظاهر شوند-برای مثال، اکوسیستم آمازون که از فروشندگان، خریداران،تبلیغ کنندگان و همکاران تشکیل شده جز این دسته می باشد. شما باید در رابطه با این مسئله تصمیم بگیرید که سازمان شما چه نقشی در این اکوسیستم ها ایفا خواهد کرد: رهبر،تحول آفرین،عامل خاص،سازمان دهنده یاموارد دیگر.
بعد2: درجه پذیرش
درجه پذیرش اکوسیستم ها به واسطه استراتژی ها، اهداف مشترک و منافع مشترک تعیین میشود. یک اکوسیستم ممکن است عمومی، خصوصی یا ترکیبی باشد. بسیاری از سازمان ها در واقع درترکیبی از اکوسیستم های عمومی و خصوصی شرکت میکنند.درجه پذیرش یک اکوسیستم دو مفهوم دارد. درجه تغییر که به احتمال ورود افراد جدید وتحول در روابط و ارزش بستگی دارد،ماهیت روابط در اکوسیستم ها و نحوه شکل گیری و حفظ آنها وماهیت همکاری ورقابت هارا مشخص خواهدکرد.